Glauk Konjufca, një studiues i filozofisë, e kupton mirë peshën e fjalëve dhe përgjegjësinë që ato mbartin. Ndryshe nga disa politikanë të tjerë që përdorin fjalë të rënda si slogane boshe, Konjufca është i vetëdijshëm për seriozitetin e tyre. Megjithatë, në një tribunë të Lëvizjes Vetëvendosje, ai përdori termin “tradhti” për të përshkruar veprimet e Gjykatës Kushtetuese, një zgjedhje kjo që e zhvendos hijen e kritikës mbi vetë partinë dhe liderët e saj.
Termi “tradhti” përdoret zakonisht për momente të rënda në historitë e kombeve, kur heronjtë tradhtojnë ose kur armiku fiton përmes tradhtisë. Në kontekstin e Kosovës, përdorimi i këtij termi për Gjykatën Kushtetuese është i papërshtatshëm dhe i rrezikshëm. Kushtetuta e Kosovës, një trashëgimi e Pakos së Ahtisaarit, është projektuar për të siguruar stabilitet dhe për të mbrojtur interesat e të gjithë qytetarëve, duke përfshirë pakicat.
Ahtisaari dhe hartuesit e Kushtetutës e kuptuan që pas luftës, shumica shqiptare mund të tundoheshin të vepronin me forcën e numrave, ndërsa Serbia mund të përpiqej të ndërhynte përmes pakicës serbe. Për të balancuar këto forca, u krijua një sistem që i ngjan një parlamenti me dy dhoma: një për shumicën qeverisëse dhe tjetra për pakicën serbe me çelës sigurie.
Ky kompromis i dha Kosovës pavarësinë e njohur ndërkombëtarisht dhe e mbron atë si shtet multietnik. Kushtetuta siguron që, në rendin juridik, Kosova të mbetet një shtet multietnik, ku pakicat kanë të drejtat e tyre të mbrojtura. Prandaj, përdorimi i termit “tradhti” për të përshkruar veprimet e Kushtetutës është një zgjedhje e vetëdijshme dhe një mëkat më i madh, pasi rrezikon të cenojë balancën e brishtë që mban Kosovën stabile.
Leave a Reply