Ky artikull është rezultat i projektit “Albanologjia austro-hungareze 1867–1918 – një rast i imperializmit kulturor?”, zhvilluar nga 2014 deri në 2017 në Institutin e Historisë në Universitetin e Gracit, Austri. Projekti kulmoi me publikimin e monografisë “Shkenca në fushën e tensionit mes politikës dhe ushtrisë. Albanologjia austro–hungareze 1867–1918”. Ky libër eksploron aktorët individualë dhe kolektivë në fushat e albanologjisë, politikës, ushtrisë dhe austrofilëve shqiptarë, duke përdorur konceptet e teorisë së fushës të Pierre Bourdieu-s për të analizuar marrëdhëniet mes Austro-Hungarisë dhe shqiptarëve.
Në vitin 1885, me iniciativën e ministrit të Financave Benjámin von Kállay, u themelua Shoqata e Muzeut për Bosnjë-Hercegovinën, e cila u krijua për të mbledhur objekte etnografike dhe arkeologjike për muzeun e ardhshëm. Muzeu Kombëtar në Sarajevë u hap më 1 shkurt 1888 si institucion shtetëror, me Konstantin Hörmann si drejtor. Në vitin 1886, Ćiro Truhelka u emërua për koleksionin e arkeologjisë dhe historisë së artit, ndërsa Edmund Zelebor dhe Othmar Reiser u caktuan për pjesët e shkencave të natyrës.
Muzeu kishte një bibliotekë shkencore dhe publikonte revistën “Glasnik zemaljskog muzeja za Bosnu i Herzegovinu” në gjuhën boshnjake. Nga viti 1893 deri më 1916, publikonte “Wissenschaftliche Mittheilungen aus Bosnien und der Hercegovina” në gjuhën gjermane për të informuar partnerët austro-hungarezë dhe ndërkombëtarë. Krijimi i koleksionit greko-romak u realizua nën drejtimin e Carl Patsch-it, i cili u bë kustos i Muzeut Kombëtar të Sarajevës më 1898. Muzeu tërhoqi vëmendjen e publikut evropian përmes gjetjeve prehistorike dhe antike.
Nën drejtimin e Patsch-it, muzeu mori pjesë në aktivitete ndërkombëtare dhe u vlerësua pozitivisht nga specialistët. Ai pati një shkëmbim shkencor të suksesshëm që kontribuoi në pasurimin e koleksioneve të tij.
Leave a Reply